Dit gevoel zet mij altijd aan tot vernieuwen. Laten we dat nu net nodig hebben op weg naar de MIDO beurs om daar de nieuwe Joshi collectie te gaan creëren…
Voordat de MIDO officieel haar deuren opent, hebben wij de dag ervoor al uren door de straten van de gouden vierhoek, de Quadrilatero della Moda, geslenterd. Op deze plek in Milaan vind je alle grote modemerken: van Gucci en Fendi tot Prada en alles daartussenin. We vergapen ons aan de mooie etalages én aan de mensen die er rondlopen. Dit jaar valt ‘onze beurs’ namelijk samen met de Milan Fashion Week en het internationale modecircus verplaatst zich naar de straten van Milaan. Hier halen we onze inspiratie vandaan, die we de komende dagen nodig hebben om onze nieuwe collectie samen te stellen.
We worden hongerig van het etalages en mensen kijken en hebben wel zin in een Italiaanse risotto met een lekker glas Verdicchio of Moscato Bianco. Een typisch Italiaans restaurant met een ietwat klassieke uitstraling springt in het oog. De menukaart prijkt achter de ramen en belooft de echte Milanese keuken, maar best wel prijzig… Ach, wat maakt het uit. Wij zijn slechts één keer per jaar in Milaan en stappen naar binnen. We proeven meteen die typische bistro-sfeer, gecombineerd met de uitstraling van een ‘gentlemens club’.
We nemen plaats in de bibliotheekkamer. Het is er relaxed en romantisch tegelijk. De bediening onberispelijk en vriendelijk. Ik kies van het Secondi Piatti menu een overheerlijke Risotto alla Luganega. Albert besluit Gnocchi te nemen. Terwijl we genieten van het verrukkelijke eten, nemen naast ons twee opvallende modieus geklede dames plaats. Ze spreken met een Amerikaans accent. Die zijn hier zeker voor de Fashion Week. De vrouwen bestellen relatief snel een salade en staan na een half uurtje alweer op van hun tafel. Wij gingen in de tussentijd voor de bijl en bestelden twee overheerlijke desserts.
Ik spreek de Amerikaanse dames aan en vraag of ze al vaker in dit voortreffelijke restaurant zijn geweest. Ja hoor, ieder jaar tijdens de Fashion Week gaan ze hier zeker ’n keer eten. Eén van de vrouwen – zelf ook brildragend - kijkt me vriendelijk aan zegt: “I was just looking at your lovely glasses. Which brand are you wearing?” Een beetje beduusd antwoord ik: “This is our own brand. It is called Joshi. We develop our own styles here during the optical fair”.
“Do you have a business card and can I buy these glasses in America?” We wisselen visitekaartjes uit. Terwijl ze in haar jas wordt geholpen door iemand van de bediening laat ze weten dat ze er snel van door moet, anders mist ze de show van Roberto Cavalli…
Weer thuis na een paar inspirerende, creatieve en heerlijk drukke dagen vis ik het visitekaartje van de vrouw uit het restaurant uit mijn tas. Ze heet Christine Barberich en woont in New York. Toch maar eens googlen… al snel ontdek ik dat deze dame de hoofdredacteur en mede-oprichtster is van de ‘Webby award-winning lifestyle media company' refinery29.com, dat iedere maand wereldwijd 225 miljoen vrouwen bereikt. Tot haar clientèle behoren Prada Beauté, Nike en Yves Saint Laurent, among others… En ‘dat’ stond de week ervoor zomaar aan ons tafeltje, maakte een gezellige babbel én loved my Joshi glasses :-) Mijn dag kan niet meer stuk!
